کوچینگ یکی از پرطرف‌دارترین مهارت‌هایی است که به ما کمک می‌کند تا زندگی خود را به بهترین شکل ممکن تجربه کنیم. در واقع، کوچینگ می‌تواند یک نوع تمرین برای بهبود خودآگاهی، ارتقای مهارت‌ها و رسیدن به اهداف باشد.
بسیاری از ما تصمیم به انجام کاری را می‌گیریم اما نمی‌دانیم مسیر صحیح برای رسیدن به اهدافمان کدام است. در این مواقع فکر می‌کنیم که اصلاً انسان باهوش، توانمند، شجاع و قوی نیستیم. اما لازم است که بدانیم عوامل زیادی وجود دارد که باعث نرسیدن ما به اهدافمان می‌شود پس لازم است که آن عوامل را شناسایی کنیم. کوچینگ به افراد کمک می‌کند تا اهداف خود را به‌صورت مشخص تعیین کنند و موانعی مانند ترس از شکست و قضاوت را که ممکن است مانع از رسیدن به اهداف باشد را شناسایی و اقدام کنند.

بهتر است برای درک بهتر موضوع با دو سؤال شروع کنیم:

• زمانی که شما چالشی در زندگی روزمره یا کسب‌وکار خود دارید یا درگیر تغییر مهمی در زندگی یا یک هدف خاص هستید از چه کسی کمک می‌گیرید؟
• کمک‌گرفتن از چه کسی نهایت رضایتمندی را در شما به وجود می‌آورد؟

کوچینگ یک مهارت و دانش وسیعی است که در همه زمینه‌ها می‌تواند به انسان‌ها کمک کند، با کمک‌گرفتن از مهارت کوچینگ می‌توان افراد را مستقل و توانمند کرد تا بتوانند با عمیق‌شدن در افکار خود، راه‌حل مناسب را از درون خود پیدا کنند و به‌صورت مستقل و بدون نیاز به شخص دیگری برای اهداف خود برنامه‌ریزی کنند.
کوچینگ دومین صنعت روبه‌رشد در جهان است، کوچینگ مهارتی است که با استفاده از آن افراد به‌صورت کاملاً خلاقانه راه‌حل مناسبی را که کاملاً شخصی‌سازی‌شده و مناسب بافرهنگ و توان شخصی، شرایط اقتصادی و سلیقه منحصربه‌فرد است پیدا می‌کنند و چون خودشان راه‌حل مناسب را با کمک کوچ پیدا کرده‌اند نسبت به آن احساس وظیفه می‌کنند پس تبدیل به یک فرد اقدام گرا می‌شوند.
در اینجا برای درک بهتر مفهوم کوچینگ نگاهی به تفاوت آن با تراپی، تدریس، منتورینگ، صحبت‌های دوستانه، مربیگری و مشاوره می‌اندازیم.

کوچینگ مشاوره نیست

در مشاوره، مشاور باید در موضوعی که مراجع چالش دارد مهارت و تخصص لازم را داشته باشد تا بتواند به مراجع راهکار مناسبی ارائه دهد. اما در کوچینگ چنین نیست و کوچ در مهارت کوچینگ تخصص دارد و مراجع را متخصص موضوع چالش‌برانگیز خود می‌داند. جلسات کوچینگ بر اساس همکاری و مشارکت بین کوچ و مراجع است؛ ولی در مشاوره شخص مشاور هدایت‌کننده جلسه است.

کوچینگ منتورینگ نیست

در منتورینگ شخص منتور در زمینه مشخصی تجربه دارد و با در اختیار گذاشتن این تجربیات به مراجع کمک می‌کند. اما در کوچینگ، کوچ معتقد است که مراجع خود می‌تواند بهترین تصمیم را برای حل چالش موردنظر اتخاذ کند.
در منتورینگ همان روش و راهکاری که مراجع قبلی داده شده به مراجع بعدی هم پیشنهاد می‌شود؛ ولی در کوچینگ این چنین نیست و مراجع خود راهکار مناسب خودش را پیدا می‌کند.

کوچینگ تراپی نیست

در تراپی تمرکز تراپیست بر روی مشکلات و بیشتر در زمان گذشته است. اما در کوچینگ تمرکز بر روی اهداف و در زمان حال و چگونه رسیدن به آن اهداف است. در تراپی اغلب اختلالات روانی بررسی می‌شود درحالی‌که در کوچینگ چنین نیست.

کوچینگ آموزش و یا تدریس نیست

در تدریس شخص مدرس طبق برنامه آموزشی از قبل تأمین شده خود پیش می‌رود؛ اما در کوچینگ موضوع و هدف جلسه و در نهایت اقدام توسط مراجع تعیین می‌شود. در تدریس مدرس مباحثی را آموزش می‌دهد؛ ولی در کوچینگ کوچ پرسشگری خوب و شنونده فعالی است و مراجع کسی است که خودش پاسخ‌ها را می‌یابد.

کوچینگ گفتگوی دوستانه نیست

در گفتگوی دوستانه اغلب اوقات نظرات دوستانه بیان می‌شود و حتی گاهی شخص مورد قضاوت قرار می‌گیرد درحالی‌که جلسات کوچینگ یک فضای امن و خارج از قضاوت است و در گفتگوهای دوستانه هیچ آگاهی برای شخص ایجاد نمی‌شود درصورتی‌که در جلسات کوچینگ شخص مراجع با جنبه‌ها و توانایی‌های ناشناخته خودآگاه می‌شود.
لازم به ذکر است که توضیحات بالا صرفاً جهت درک بهتر و تفاوت معنای کوچینگ با دیگر رشته‌ها است و هر کدام از موارد بالا دارای ارزش و جایگاه خودشان هستند و در جای خود بهترین گزینه برای کمک به افراد هستند و لزوماً کوچینگ همه‌جا مفید نیست.