کودکان، درست مانند بزرگسالان، واکنش‌های عاطفی طبیعی و نرمال را نسبت به اتفاقات مختلف تجربه می‌کنند. کودکان نیز باید به شیوه‌ای مناسب ملاقات شوند. در زیر برخی از مطالبی را که درباره ملاقات با کودکان که غم را تجربه می‌کنند بیان می‌کنیم.

اندوه یک واکنش عاطفی طبیعی و نرمال است

برای کودک توضیح دهید که غمگین بودن اشکالی ندارد و غم یک مشکل نیست که باید حل شود. در کنار کودک باشید و به حرفش گوش دهید. تأیید کنید که اشکالی ندارد که چه حسی را دارد احساس می‌کند هر چه که باشد، احساس اوست.

غم و اندوه همه احساسات متناقضی هستند که با تغییر الگوی زندگی به وجود می‌آیند
ما اغلب غم و اندوه را با مرگ مرتبط می‌دانیم، اما واکنش‌های غم‌انگیز می‌تواند در اثر اتفاقات و تغییرات مختلف در زندگی ایجاد شود. مرگ، طلاق، جدایی، جابه‌جایی، مرگ حیوانات خانگی، ازدست‌دادن اعتماد و امنیت تنها برخی از اتفاقات است که می‌تواند باعث غم و اندوه شود.

واکنش‌های عادی غم و اندوه

نمونه‌هایی از واکنش‌های رایج عبارت‌اند از احساس بی‌حسی، مشکل در تمرکز، نوسانات خلقی، تغییر در عادات غذایی، تغییر در خواب، و همچنین خستگی و ازدست‌دادن انرژی.

هر کودکی منحصربه‌فرد است و رابطه منحصربه‌فردی با اتفاقی که افتاده است دارد، به همین دلیل اتفاقات و ازدست‌دادگی ها را برای کم‌کردن و یا کم‌اهمیت جلوه‌دادن احساسات کودک با یکدیگر مقایسه نکنید. به احساسات منحصربه‌فرد کودک صرف‌نظر از دلیلش احترام بگذارید.

آگاه باشید که غم و اندوه یک احساس است نه یک موضوع منطقی

نپرسید چه مشکلی دارد، زیرا کودک به طور خودکار پاسخ “هیچی” می‌دهد. اظهارنظر روشنفکرانه و منطقی نده و نصیحت نکن.

با قلبت گوش کن نه با سرت

ابراز احساسات کنید بدون قضاوت، بدون تجزیه‌وتحلیل و یا انتقاد.

هرگز نگویید “ناراحت نباش” یا “نترس”

غم و اندوه و ترس دو احساس رایج هستند که با انواع مختلف ازدست‌دادگی ها همراه هستند. در این مواقع به آنچه کودک می‌گوید گوش دهید، به سؤالاتی که کودک می‌پرسد دقیق باشید و دقت کنید.

بزرگسالان – اولین قدم را بردارید

گفتن حقیقت در مورد غم و اندوه خود باعث ایجاد احساس امنیت در کودک شما می‌شود تا در مورد احساسات خود صحبت کند. بچه‌ها همان‌طور که ما انجام می‌دهیم رفتار می‌کنند نه آن‌گونه که ما صحبت می‌کنیم. به‌خاطر کودک قوی نباشید، زیرا در این صورت کودک به‌خاطر شما قوی می‌شود. در مورد احساس خود صادق باشید! صبر داشته باشید فرزندتان را مجبور به حرف‌زدن نکنید، حتی اگر زمان ببرد.

از استعاره استفاده نکنید، موضوع را شفاف همان‌طور که هست بگویید

نگویید «بابا رفته پیش فرشته‌ها» یا ” «بابا رفته پیش خدا» بچه‌ها حرف ما را قبول می‌کنند و جدی می‌گیرند، بعداً وقتی بچه‌ها می‌خوابند یا وقتی مادر به مهمانی می‌رود، دچار مشکلات می‌شود. وقتی کسی فوت کرد، از زبان ساده استفاده کنید و همان‌طور که هست بگویید: «آن شخص مرده است».

به‌جای دلداری دادن حمایت کنید

لحظاتی کودک یا شخص غمگین را در آغوش بگیرید بدون اینکه نوازش کنید یا صحبتی کنید، فقط در سکوت در آغوش بگیرید و سعی به پرت‌کردن حواس آن شخص از موضوعی که باعث غمگین شدن شده است نکنید، اجازه بروز احساسات را به کودک یا شخص مقابل بدهید.

مرگ یا غم مشکلی نیست که قابل‌حل شدن باشد

در بیشتر مواقع حضور در کنار شخص و ارائه امنیت کافی است. قلبی باش با دو گوش ولی بدون دهان.

مرگ را پنهان نکنید

اغلب خوب است که اجازه دهید کودکان متوفی را در بیمارستان یا در مراسم یادبود ببینند و اجازه دهید کودکان در مراسم تشییع‌جنازه شرکت کنند. بااین‌حال، به یاد داشته باشید که از قبل به کودکان بگویید که در این زمان‌ها چه اتفاقی می‌تواند بیفتند.

از تغییرات بزرگ اجتناب کنید

غم و اندوه احساسات متناقضی است که با تغییر در الگوی آشنای زندگی برانگیخته می‌شود؛ بنابراین تا آنجایی که مقدور است تغییرات بزرگ در زندگی ندهید. تاحدامکان از تغییرات عمده مانند تغییر محل سکونت، مدرسه یا تغییرات مشابه خودداری کنید.