احساس غم و اندوه در هنگام تجربه ازدستدادن طبیعی و نرمال است. بااینحال، بسیاری از ما در مورد نحوه عملکرد بهبودیابی از غم و اندوه آگاهی نداریم. در عوض، افسانهها و ترسهای زیادی در مورد غم و اندوه در جامعه ما فراوان است. فقدان دانش و انزواطلبی دو دلیل اصلی عدم بهبودیابی از غم و اندوه هستند. نمونهای از این کمبود دانش این است که غم و اندوه اغلب با افسردگی اشتباه گرفته میشود و داروهای ضدافسردگی بهعنوان تکین دهنده موقت تجویز میشود.
باورهای نادرست در مورد غم و اندوه
افراد جامعه آمادگی کافی برای روبروشدن با ازدستدادگی ها را ندارند برای همین به افراد غمگینی که یک ازدستدادگی را در حال حاضر و یا درگذشته تجربه کردهاند عباراتی را میگویند که فکر میکنند با این عبارات میتوانند به آن افراد کمک کنند و باعث کمشدن عذاب آنها شود، بهعنوانمثال:
- غصه نخور.
- برای چیزی که از دست دادی جایگزین انتخاب کن.
- اندوه خود را تنهایی تحمل کن.
- زمان مرهم تمام زخم هاست.
- برای دیگران تکیه گاه باش.
«زمان همه زخمها را التیام میبخشد» نمونهای از افسانهای است که به ما این باور را میدهد که اگر بگذاریم زمان بگذرد، احساس بهتری خواهیم داشت. ما افرادی را می شناسیم که ۲۰ تا ۳۰ سال یا بیشتر صبر کردند بدون اینکه احساس بهتری داشته باشند. برعکس دردشان عمیق تر شده است.
میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد آرا: 0